علاوه بر یک چهارم زباله‌هایی که به بطری پت 5 لیتری برمی‌گردند، بسته‌بندی‌های پلاستیکی ۲۳ درصد به فیبر و ۲۲ درصد به فیلم بازیافت می‌شوند ماده‌ای با کیفیت پایین‌تر از بطری‌های آب جدید. حدود 20 درصد به خارج از کشور می روند.
بقیه سوخته است کای نبل، کارشناس مهندسی فرآیند نساجی و مواد تعاملی از دانشگاه روتلینگن، این موضوع را مورد انتقاد قرار می دهد: «اگر کمی به پایداری و منطقه ای بودن فکر کنید، بسیاری از محصولات PET غیر ضروری هستند.
بخش مقاله: 16 بطری تبدیل به ژاکت پشمی می شود. یک پولوور پشمی از 16 بطری ساخته شده است.
به منظور تولید نخ های پلی استر از بطری های قدیمی PET، ابتدا باید تکه های بطری پلاستیکی ذوب شوند، رنگ شوند و به نخ های نازک تبدیل شوند. پلی استر یک پلاستیک همه کاره است.
حدود 16 بطری برای یک پیراهن کش پشمی مورد نیاز است وضعیت برای پتوهای پشمی که از 100 درصد پلی استر ساخته شده اند، مشابه است.
منسوجات ساخته شده از الیاف پلی استر به راحتی می توانند بار الکتریکی شوند، اما طبق گفته موسسه فدرال ارزیابی ریسک (BfR) آنها بی ضرر هستند.
کای نبل، دانشمند مواد، می‌گوید، از آنجایی که محصولات پشمی بسیار قابل اشتعال هستند، خطر آتش‌سوزی زیاد است.
با این حال، محصولات جدید برای دفتر، مانند سبدهای ذخیره سازی یا پوشه ها، می توانند از بطری های پت بازیافتی نیز ساخته شوند.
نبل توضیح می‌دهد که تلاش برای بازیافت بطری های پت بسیار زیاد است و از روغن زیادی استفاده می‌شود: «اما بازیافت بهتر از ریختن زباله‌های PET به دریا است.» او خرید آب معدنی را در بطری‌های شیشه‌ای اما از منطقه توصیه می‌کند.
زیرا هر چه فاصله حمل و نقل از کارخانه بطری تا فروشنده کمتر باشد، تعادل محیطی بهتری خواهد داشت. بطری های پلاستیکی قابل استفاده مجدد را می توان تا 25 بار دوباره پر کرد. فقط در این صورت است که آنها باید بازیافت شوند.
اگر مواد ساخته شده از PET بازیافتی به صورت کنترل نشده در محیط منتشر شود، برای اکوسیستم بسیار مضر است.” نبل می گوید.
راه دیگری وجود دارد که PET می تواند وارد آب شود. ذرات کوچک پلاستیکی می توانند از منسوجات پلی استر شل شده و بدون فیلتر وارد آب شوند.
