در یک متاآنالیز مطالعات مشاهده‌ای شامل 330677 شرکت‌کننده، نویسندگان در مقایسه با بالاترین (4.5 فنجان در روز) و کمترین (کمتر از 1 فنجان) قهوه ترک، 24 درصد کاهش خطر افسردگی را دریافتند.
آنها دریافتند که با مصرف هر فنجان قهوه اضافی، خطر افسردگی 8 درصد کاهش می یابد. همچنین 28 درصد بود کاهش خطر ابتلا به افسردگی در مقایسه با بالاترین و کمترین میزان مصرف کافئین، با بیشترین فایده با مصرف کافئین بین 68 تا 509 میلی گرم در روز (حدود 6 اونس تا 2 فنجان قهوه).
بررسی سه گروه بزرگ مردان و زنان در ایالات متحده نشان داد که با افزایش مصرف قهوه، خطر خودکشی کاهش می یابد. در مقایسه با افرادی که قهوه نمی‌نوشیدند، خطر خودکشی در بین افرادی که روزانه 2 تا 3 فنجان می‌نوشیدند، 45 درصد و در میان افرادی که روزانه 4 فنجان یا بیشتر می‌نوشیدند، 53 درصد کمتر بود.
هیچ ارتباطی بین قهوه بدون کافئین و خطر خودکشی وجود نداشت، که نشان می‌دهد کافئین عامل اصلی به جای ترکیبات گیاهی در قهوه است.
بیماری های عصبی
بیماری پارکینسون (PD) عمدتاً به دلیل سطوح پایین دوپامین ایجاد می شود. شواهد ثابتی از مطالعات اپیدمیولوژیک وجود دارد که مصرف بیشتر کافئین با خطر کمتر ابتلا به PD مرتبط است. کافئین موجود در قهوه در مطالعات حیوانی و سلولی برای محافظت از سلول‌های مغز که دوپامین تولید می‌کنند، یافت شده است.
یک بررسی سیستماتیک از 26 مطالعه شامل مطالعات همگروهی و مورد شاهدی نشان داد که خطر ابتلا به PD با مصرف بیشتر قهوه کافئین دار 25 درصد کمتر است. همچنین نشان داد که با هر 300 میلی گرم افزایش در مصرف کافئین، خطر 24 درصد کاهش می یابد.
یک مطالعه همگروهی فنلاندی مصرف قهوه و ایجاد PD را در 6710 مرد و زن طی 22 سال پیگیری کرد. در آن زمان، پس از تطبیق با خطرات شناخته شده PD، کسانی که حداقل 10 فنجان قهوه در روز می‌نوشیدند، نسبت به افرادی که نمی‌نوشیدند، به طور قابل‌توجهی کمتر در معرض ابتلا به این بیماری بودند.
گروه بزرگی از مردان و زنان به ترتیب به مدت 10 و 16 سال برای مطالعه مصرف کافئین و قهوه در مورد PD دنبال شدند. نتایج نشان داد که در مردانی که بیشترین کافئین مصرف می‌کنند (6 فنجان قهوه یا بیشتر در روز) و 58 درصد خطر ابتلا به PD در مقایسه با مردانی که قهوه نمی‌نوشند کمتر است. زنان با مصرف متوسط 1 تا 3 فنجان قهوه در روز کمترین خطر را نشان دادند.
